Küçük Bir Katkı
Makalenin Yazarı: David Liberman, PhD.
Çeviren: İrem Anlı
Kendilik Psikolojisi Çalışma Grubunun moderatorü olmam istendiğinde hem onur duydum hem de şaşırdım. Bu benim için özellikle anlamlı idi çünkü Kendilik Psikolojisi benim psikanalizle ilgilenmemdeki sanırım en önemli sebepti. Kohut’un fikirlerinde hem deneysel hem de insani olan bir yaklaşım gördüm. Bunların hepsi oldukça ümit verici idi. Fakat şu anda geleceğimiz açısından çok güvende hissetmiyorum. Öyle görünüyor ki, giderek Kendilik Psikolojisi marjinalize edilmektedir.
Her hangi bir fikrin canlılığı ona inanların çabalarına bağlıdır. Eğer Kendilik Psikolojisinin büyümeye devam etmesini ve psikanalizde hayati bir güç haline gelmesini istiyorsak, hepimiz bir parça rol almalıyız. Ne kadar küçük olursa olsun hepimiz buna katkıda bulunabiliriz. Örneğin, geçen yaz, psikoloji sınıfında Kendilik Psikolojisi üzerine bir konuşma yaptıktan sonra bir çok öğrenci bunun ders olarak verilmesi için öneride bulundu. Şu anda bu dersi veriyorum ve öğrencilerin Kohut hakkında daha çok şey öğrenmek için aç olduklarını düşünüyorum. Geçen bahar, Senior Center’ın yönetici kadrosuna ücretsiz danışmanlık yaptım. Çalışanlar ile merkezin üyeleri arasında bir problem çıktı ve merkezin yöneticisi yardım edip edemeyeceğimi sordu. Bu zorluğa Kendilik Psikolojisinin bakış açısından bakmayı önerdim. Daha sonra, bana Kendilik Psikolojisinin bakış açısının çalışanlara duygularıyla baş edebilmede ve çatışmayı çözen bir formül bulmada yardımcı olduğu söylendi. Çalışanlardan bazıları bana ne okunabileceğini ve Kendilik Psikolojisi hakkında daha fazla şey öğrenmek için nereye gidilebileceğini sordu.
Bunlara oldukça küçük şeyler, fakat herkes tarafından yapılabilecek şeyler. Hepimiz bir şeyler yapabiliriz: makaleleler yazarız, öğretiriz ya da danışmanlık yaparız. Öğrendiğim bir çok lisans programında Kendilik Psikolojisi üzerine çok az bilgi var. Okul sisteminde öğretmenlerin, danışmanların ve yöneticilerin Kendilik Psikolojisi hakkında hiç bir bilgileri yok. İhtiyaç orada ve potansiyel yetki sonsuz. Ne olursa olsun, Kendilik Psikolojisini daha bilinir bir hale getirmek için hepimizin bir şeyler yapması gerekiyor. Küçük katkıların bir araya gelmesiyle fikirler beslenir ve yayılır.
Bildiğimiz bir analist nesli var. Bunlar, Kohut’u bilen ve onunla çalışan kadın ve erkekler. Onlar bizim Kendilik Psikolojisini geliştiren öğretmenlerimiz, süpervizörlerimiz ve teorisyenlerimiz oldular. Şimdi, onların çalışmalarının devam etmesi bize bağlı. Korkarım ki, eğer bu konu ile yüzleşmezsek Kendilik Psikolojisi diğerleri ve analizin yeni okulları tarafından göz ardı edilecek ya da basitçe psikanaliz tarihinde anormallik ile ilgilenen bir alan olarak anılacaktır. Her birimiz fark yaratabiliriz ve hepimiz buna katkıda bulunmanın bir yolunu bulmalıyız.
